Deventer – Bedroefd heeft Go Ahead Eagles kennisgenomen van het overlijden van Richard Thannhauser. Richard was tussen 2002 en 2013 onder meer hoofd perszaken en algemeen manager van Go Ahead Eagles.
Richard voerde een lange strijd tegen een slopende ziekte. Een oneerlijke strijd die hij door zijn kenmerkende vechtlust en optimisme lang heeft weten te rekken. Waardoor hij nog tijdens de eerste seizoenshelft van de huidige jaargang bijna geen thuiswedstrijd van ‘zijn’ Go Ahead Eagles oversloeg.
Over zijn liefde voor rood en geel schreef Richard vorig jaar in clubmagazine Kleuren van Juweel: “Sinds die allereerste keer, in het voorjaar van 1975, ben ik gevangen door Go Ahead Eagles en zeker niet in de laatste plaats door de karakteristieke lichtmasten. Het stadion is eigenlijk dan al toe aan een opfrisbeurt. Maar we storen ons niet aan de stinkende plasbakken, de geur van bier en tabak.”
Zes jaar later raakt Richard professioneel betrokken bij Go Ahead Eagles, als clubwatcher voor de krant. Hij ruilt de B-Side in voor de perstribune, leert de club van binnenuit kennen. Een journalistieke ‘transfer’ naar Zeeland zorgt ervoor dat Richard in de jaren ’90 slechts een handjevol wedstrijden aan de Vetkampstraat kan bezoeken. Dat steekt.
Nog maar nauwelijks teruggekeerd in Apeldoorn, besluit hij dan ook de ‘verloren’ tijd in te halen. Namens de Stadskrant in Deventer gaat hij de Eagleskrant uitgeven. Richard krijgt de club weer in het vizier én andersom. “Een droom die uitkomt”, noemt Richard het moment waarop hij in 2002 wordt gevraagd om persvoorlichter van Go Ahead Eagles te worden. “Werken voor de club, die je na aan het hart ligt.”
Roerige jaren volgen. Richard: “De club is bijna failliet, hangt een paar jaar tussen hoop en vrees, maar na de redding en de eerste renovatie van De Adelaarshorst in 2006, kunnen we vooruit. Al blijven we elk dubbeltje tien keer omdraaien om deze vervolgens niet uit te geven.” In die zware jaren kan Go Ahead Eagles altijd rekenen op de enorme werklust, professionaliteit, kennis en expertise van Richard Thannhauser. Richard is eigengereid, soms een beetje eigenwijs, maar handelt steevast uit één belang: dat van de club. De club waar hij als kind verliefd op werd.
(Foto: Erik Pasman)
Zoals gezegd bouwt Richard in de loop der jaren een enorme schat aan kennis over de regelgeving in het (inter)nationale voetbal op. Legendarisch is het verhaal hoe hij Donny de Groot – ondanks een tijdsverschil van tien uur én een nationale feestdag in Australië – in de vroege ochtend van 27 januari 2010 tegen alle verwachtingen in speelgerechtigd krijgt voor de wedstrijd van diezelfde avond: NAC Breda – Go Ahead Eagles, kwartfinale KNVB Beker. De rest is geschiedenis…
Het tekent de mens en professional Richard Thannhauser, die door muren gaat voor Go Ahead Eagles. Zijn beslissing om de club te verlaten in 2013, juist als deze zich na zeventien jaar weer Eredivisionist mag noemen, is net zo tekenend. Richard ziet dat het goed is, mission accomplished en kan de club met opgeheven hoofd verlaten. “Het zijn zware jaren geweest, maar de club is gezond en terug in de Eredivisie. Een mooiere kroon op het werk voor al die mensen die hieraan hebben bijgedragen, is er niet.”
Richard mag dan afscheid nemen als medewerker van rood en geel, een afscheid als supporter is natuurlijk ondenkbaar. Vrijwel iedere twee weken is hij te vinden op de perstribune. Is voor en na de wedstrijd een zeer graag geziene gast in de persruimte. Waar hij, doorspekt van voetbalverstand én grotdroge humor, de verrichtingen van die middag of avond becommentarieert. De Adelaarshorst is zijn tweede thuis. Niet voor niets is Richard in hoogsteigen persoon de bedenker van de kreet ‘Home of Football’, die hij begin deze eeuw plaatst op de voorzijde van het programmaboekje. Later wordt deze ook in de smeedijzeren toegangspoort van het stadionterrein verwerkt.
Ondanks zijn ziekte blijft Richard die toegangspoort elke twee weken passeren. In mei vorig jaar schrijft hij in Kleuren van Juweel: “Ik hoop op nog wat blessuretijd in mijn leven. Ik ben benieuwd naar het nieuwe ‘Eagles’ van John Stegeman. Dus in juli weer in Terwolde. Daarna het nieuwe seizoen. Want zo lang ik kan, blijf ik komen. Want ik blijf een Eagle. Till I die!”
Op 1 maart jongstleden is Richard voor het laatst in De Adelaarshorst. Fysiek is de gang naar de Vetkampstraat eigenlijk onmogelijk. Het lichaam is op, maar de onbedwingbare geest van Richard Thannhauser richt zich nog één keer op. Het massale eerbetoon van een volle Horst doet hem en zijn vrouw Jeannette, die hem tot het laatste moment liefdevol verzorgd heeft, heel erg goed. Het applaus van vrienden, familie en oud-collega’s in de erehaag tovert een karakteristieke glimlach op Richards gezicht. De vuist gaat omhoog richting de B-Side. Nog één keer roept hij: ‘Komoptan!’
Over Richard Thannhauser als mens, medewerker en supporter van Go Ahead Eagles zijn vele herinneringen op te tekenen. Over z’n sigaartje, z’n vaste plek langs de zijlijn. Over Donny en Dortmund. Over zoveel meer. In herinnering zal hij dan ook blijven voortleven bij vele mede-Eagles in ‘zijn’ Home of Football.
Go Ahead Eagles is Richard veel dank verschuldigd voor alles wat hij voor de club heeft betekend, in voor- en tegenspoed. Voorafgaand aan de thuiswedstrijd tegen SC Telstar wordt er een minuut stilte in acht genomen ter nagedachtenis aan Richard. Ook dragen de spelers rouwbanden.
We wensen zijn vrouw Jeannette, familie en vrienden veel sterkte toe bij het verwerken van dit verlies.
Rust zacht, Richard.