Deventer- In Shakespeares tijd was het en vogue in Engeland om verschillende soorten muziekinstrumenten met elkaar te combineren. Deze consort muziek werd ter recreatie en met didactische doeleinden gespeeld in kamermuziek opstelling, of puur ter vermaak tijdens grote feestelijke bijeenkomsten. Het genre werd ook steeds belangrijker in theaterproducties, als achtergrondmuziek gespeeld vanuit de coulissen of op het podium als deel van het verhaal.

Thomas Morley (1557 -1602) was een van de allereerste Engelse componisten die een collectie van populaire melodieën “made by the most Exquisite Authors” heeft gepubliceerd, voor zes specifieke instrumenten: een luit, een pandora, een cittern, een bas- en alt viola da gamba en een fluit. Hoewel de componisten van de melodieën in Morleys “the First book of consort lessons” (1599) niet genoemd worden, is het eenvoudig om ze te herkennen. De “Lachrimae Pavin”, “Can she excuse my wrong” en “Frog Galliard” behoren bijvoorbeeld tot de beroemdste melodieën van John Dowland en worden zelfs in onze tijd nog gebruikt in popmuziek. 

Deze liederen van Dowland in de setting van Morley vormen de kern van het programma. De bijzondere combinatie van instrumenten met darmsnaren (luit) en metalen snaren (pandora en cittern) wordt door ons behouden door de combinatie van harp (darmsnaren) en klavecimbel (metalen snaren). De melodie wordt tot klinken gebracht door de blokfluit, zoals Morley het waarschijnlijk in gedachten had.

Hieromheen wordt zestiende- en vroeg zeventiende-eeuwse instrumentale muziek tot klinken gebracht, in heel Europa in die tijd diepgaand gebaseerd op het model van vocale muziek. Liederen, airs en madrigalen werden gebruikt voor een oneindig aantal instrumentale versies, gerealiseerd door middel van de meest doorwrochte compositietechnieken, waarbij verschillende nuances werden toegevoegd aan bekende melodieën. Een mooi voorbeeld hiervan zijn de talloze variaties op het gevierde madrigaal “Susanne on jour” door de Vlaamse componist Roland Lassus (1532- 1594). De “Susanna passagiata” van Bartolome’ Selma y Salaverde, voor een ongespecificeerd basinstrument, zal tot klinken worden gebracht op dulciaan begeleid door harp, orgel en klavecimbel. Het feit dat Selma y Salaverde een gevierd bespeler van de dulciaan was, actief in Spanje en Oostenrijk, suggereert dat de virtuoze variaties voor dit instrument waren bedoeld.

Florens Ensemble – “An instrumental songbook”

Kim Stockx Dulciaan en blokfluit
Emma Huijsser Barokharp en blokfluit
Edoardo Valorz Klavecimbel en orgel

6 september 2020 om 15.00 uur in de Bergkerk in Deventer:

Tickets: https://www.ticketkantoor.nl/shop/florens-deventer

Website: https://florensensemble.com/